صنعت لوکس ایتالیا بر سر دوراهی
با رفتن جورجیو آرمانی، صنعت لوکس ایتالیا بر سر دوراهی قرار گرفته است
اولین هفته مد میلان بدون جورجیو آرمانی، پایان یک دوره در صنعت مد لوکس ایتالیا را رقم می‌زند، آن هم در زمانی که برندهای مختلف در این بخش در حال گذار هستند.
این طراح افسانه‌ای که این ماه در سن ۹۱ سالگی درگذشت ، پس از دفاع از استقلال خود در طول زندگی‌اش، وظیفه فروش گروهش را به ورثه‌اش سپرده است. او از شرکت‌های فرانسوی L’Oréal و LVMH به عنوان خریداران بالقوه امپراتوری چند میلیون یورویی خود که از هتل‌ها تا اوت کوتور را در بر می‌گیرد، و همچنین غول عینک‌سازی فرانسوی-ایتالیایی EssilorLuxottica نام برده است . در صورت عدم موفقیت در این امر، در وصیت‌نامه‌اش آمده است که شرکت باید در بازار سهام عرضه شود .
امسال همچنین شاهد جدایی دوناتلا ورساچه از خانه‌ای بود که او به مدت سه دهه اداره می‌کرد، کمی قبل از اینکه توسط پرادا خریداری شود تا یک مجموعه لوکس جدید ایجاد کند .
مدیر یک خانه مد بزرگ در میلان این هفته در حاشیه هفته مد به خبرگزاری فرانسه گفت: «این آخرین سال‌های نسل اول طراحان ایتالیایی است. ما در میانه یک تغییر و تحولات اساسی هستیم.»
روبرتو کاوالی، سلطان لباس‌های جذاب و طرح‌های حیوانی از دهه ۱۹۷۰، نیز سال گذشته درگذشت. اما شرکت او از سال ۲۰۱۹ متعلق به یک شرکت اماراتی بود – که نشان‌دهنده روند گسترده‌تری است. در سال ۲۰۱۲، ۷۶.۸ درصد از شرکت‌های مد ایتالیایی با درآمد سالانه بیش از ۵۰ میلیون یورو هنوز توسط خانواده بنیانگذار اداره می‌شدند. طبق نظرسنجی Aub Observatory که در سال ۲۰۲۴ منتشر شد، این رقم در سال ۲۰۲۲ به ۵۷ درصد کاهش یافت.
غول‌های فرانسوی
در طول ۳۰ سال گذشته، بسیاری از نام‌های برتر مد ایتالیا توسط گروه‌های خارجی خریداری شده‌اند ، به ویژه غول‌های فرانسوی کرینگ که مالک گوچی و بوتگا ونتا است، و LVMH که فندی و لورو پیانا را در میان برندهای خود دارد. شرکت کفش سرجیو روسی متعلق به گروه لانوین چین و گلدن گوس متعلق به یک صندوق سهام خصوصی مستقر در لندن است.
نام‌های نمادینی مانند دولچه و گابانا و میسونی همچنان مستقل باقی مانده‌اند، همانطور که برونلو کوچینلی نیز همینطور است، اما اندازه آنها محدود است. بزرگترین آنها، پرادا – که میوچیا پرادای ۷۶ ساله هنوز در راس آن است – پس از قراردادش با ورساچه، درآمد ترکیبی حدود شش میلیارد یورو را پیش‌بینی می‌کند . این رقم با درآمد ۸۴.۷ میلیارد یورویی که LVMH در سال ۲۰۲۴ پیش‌بینی کرده یا ۱۷.۲ میلیارد یورویی کرینگ، فاصله زیادی دارد.
لوکا سولکا، متخصص کالاهای لوکس در برنشتاین ، گفت که با وجود چند تلاش در گذشته، «ایتالیا تاجر الهام‌بخشی نداشت که بتواند به طور بالقوه یک شرکت بزرگ را تشکیل دهد.» سولکا به خبرگزاری فرانسه گفت که آرمانی در ساخت یک برند بزرگ از بسیاری بهتر بود، اما در نهایت به نظر می‌رسید که تصمیم گرفته است که پس از او کسی برای اداره آن وجود ندارد.
عصر جدید
اما بازار جهانی کالاهای لوکس در حال تغییر است، و این تغییر نه فقط به دلیل ضربه ناشی از کاهش هزینه‌های مصرف‌کنندگان چینی است، بلکه برخی این را فرصتی برای برندهای کوچک‌تر ایتالیایی می‌دانند .
برناردو برتولدی، استاد اقتصاد دانشگاه تورین ، گفت که LVMH و کرینگ از ظهور مصرف‌کنندگان جدید و ثروتمند در آسیا و خاورمیانه بهره‌برداری کردند و مکانی قابل دسترس برای کالاهای لوکس فراهم کردند. او به خبرگزاری فرانسه گفت: «با یک مصرف‌کننده تکامل‌یافته‌تر و پیچیده‌تر، آنها خرید در سوپرمارکت‌های لوکس را متوقف کرده و به دنبال بهترین تولیدکننده کفش پاشنه بلند خواهند گشت.»
برندهای ایتالیایی بخش عمده‌ای از محصولات صنایع دستی خود را ارائه می‌دهند، به عنوان مثال، تادز (Tod’s) روز جمعه دوازده صنعتگر زن و مرد را برای نمایش مد خود به صحنه آورد تا به مهمانان نشان دهد که کیف‌ها و کفش‌های دست‌ساز چگونه ساخته می‌شوند. و برتولدی می‌گوید در این دنیا، قیمت مسئله‌ای نیست.
همانطور که ایتالیا در بخش مواد غذایی عمل کرده است، حمایت از سنت‌های صنایع دستی، دانش فنی محلی و روحیه صنایع دستی آهسته می‌تواند زمینه را برای احیای صنعت لوکس این کشور فراهم کند.